PODSUMOWANIE 4 MIESIĄCA

*przepraszam za 1dniowe opóźnienie, nie zdążyłam wczoraj opublikować posta😛

cześć 🙂

standardowo pojawiam się tutaj 15 dnia miesiąca aby podsumować swoje ostatnie dni.

szczerze mówiąc, zastanawiałam się czy napisać w tym miesiącu post, dlatego że od początku marca wprowadziłam pewne zmiany i chciałam podsumować ten czas po pełnym miesiącu. uznałam jednak, że sama myśl o zaczynaniu od nowa kolejny raz, wywołuje u mnie na tyle silny odruch wymiotny że daruję to sobie i będę kontynuować to co zaczęłam a o zmianach napiszę przy okazji podsumowania 4 miesiąca :)

o dziwo miesiąc (czyli czas od 16 lutego) zaczął się niezbyt dobrze. mimo że oficjalnie się nie poddałam, to wewnętrznie na kilkanaście dni straciłam wiarę w to wszystko. nie wiem dlaczego, bo moje wyniki nie były tragiczne, myślę że to mogło wynikać z przeciążenia psychicznego... zbliżająca się matura + intensywne próby poradzenia sobie z zaburzeniami chyba dały się we znaki i na jakiś czas porzuciłam swoje zdrowe nawyki. na szczęście gdy tylko waga trochę podskoczyła a ja znowu byłam opuchnięta, wysypana i z poczuciem bezsensu... podniosłam się i wróciła moja werwa. przypomniałam sobie po co to robię i poczułam się jakby ktoś mnie spoliczkował. wiedziałam, że to już nie jestem ja! ta smutna, osaczona i zdominowana przez uzależnienie osoba to nie ja!

poukładałam sobie pewne sprawy i na nowo wyznaczyłam priorytety (po latach wytwarzania i utrzymywania szkodliwych nawyków, łatwo można znów się w nie wkręcić, nawet nie do końca świadomie). od 1 marca zaczęłam działać znów na moich zasadach, nie na zasadach mojego nałogu. wprawdzie pojawiły się małe wpadki ale dla mnie nie mają już one znaczenia w kontekście moich zaburzeń, zatrzymuję się przy nich tylko na moment żeby zrozumieć dlaczego wystąpiły ale wiem że one mnie nie powstrzymają, wręcz przeciwnie - są znakiem że możliwe że coś robię źle i trzeba przeanalizować to jak ostatnio jadłam. jedno jest pewne - nie jestem już żarłokiem. skończyłam z objadaniem się. wpadki są wynikiem moich błędnych wyborów żywieniowych ale mentalnie jestem inną osobą. 

tak, mój powrót do zdrowia to sinusoida ale wzięłam sobie do serca Wasze komentarze z poprzedniego podsumowania (dziękuję!❤️) i przestałam się obwiniać. już rozumiem że tak właśnie wygląda prawdziwe życie - raz z górki raz pod górkę ale grunt że się nie poddaję 🙂

jeśli chodzi o wagę to szczerze mówiąc ta z dzisiaj nie jest wiarygodna. wczoraj jadłam dobrze ale wypiłam ponad 2,5l wody i dzisiaj waga pokazała 0,8 kg więcej niż dzień wcześniej (wczoraj na czczo też się zważyłam) ale że biorę pod uwagę, wagę z każdego 15 dnia miesiąca, to wezmę tę większą pod uwagę. może za miesiąc to się wyklaruje. to kolejny przykład na to że waga nic nie znaczy i trzeba przestać traktować ją jak wyznacznik :)

wspomnę że staram się nie ważyć - kiepsko wychodzi bo około raz w tygodniu patrząc w lustro, mam wrażenie że tyję w oczach od normalnego jedzenia (demony przeszłości) i od czasu do czasu ulegam, wyciągam wagę ale wtedy okazuje się że wcale nie tyję a wręcz im mniej kontroluję wagę tym ona lepiej spada.

mimo wszystko walczę żeby pozbyć się tego nawyku, mój chłopak po każdym takim ataku demonicznych myśli gdy już się upewnię że nie dobiłam przez noc z 75 do 100 kg, dzielnie wynosi mi tę wagę i miarę do piwnicy 😂 

okej, cyferki w tym miesiącu prezentują się tak :

szyja - 35 cm (-2 cm)

piersi - 88 cm (-2 cm)

ramię - 36 cm (bez zmian)

talia - 77 cm (-3 cm)

brzuch - 90 cm (-3 cm)

biodra - 98 cm (-4 cm)

udo - 65 cm (-0,5 cm)

łydka - 40 cm (bez zmian)

waga z 15.02.2021 - 76,7 kg 

waga z 15.03.2021 - 75,8 kg

(wspomnę tylko że 28 lutego po mojej załamce, na wadze było 77,5 kg ale tego dnia postanowiłam że biorę się w garść :))

czyli -14,5 cm i -0.9 kg w stosunku do lutego 🙂

oraz -46 cm i -7.2 kg od listopada 😍

dzisiaj przy okazji podsumowania 4 miesiąca, postanowiłam pokazać Wam progress jaki poczyniłam w postaci zdjęcia 😏😂

nie ukrywam że jestem z siebie zadowolona :)

wiadomo, raz jest lepiej a raz gorzej, ale jestem dumna zwłaszcza dlatego że po 10 latach gnębienia swojej ciała, wreszcie odżywiam się odpowiednio - zarówno ilościowo jak i jakościowo ❤️ i pierwszy raz w trakcie procesu gubienia nadprogramowych kilogramów, mam poczucie że robię to całkowicie w zgodzie ze sobą, nie czuję się jak podczas wojny, wręcz przeciwnie... ✌️❤️

wiem że się powtarzam ale nie mam potrzeby by przy każdym podsumowaniu wyszukiwać coraz to kreatywniejszych plusów nowego stylu życia żeby Was przekonać. ja wiem że jeśli przyjdzie odpowiedni moment to argumenty których już użyłam zadziałają... zresztą właściwie taki był cel od początku - pokazać Wam mój proces powrotu do równowagi i tego jak zaczynam żyć zamiast dietować :) i osiągam ten cel powoli każdego dnia, to proces ale każda duża zmiana potrzebuje czasu... widzę wielką różnicę w swojej psychice w stosunku do listopada, naprawdę. 

odkąd jem odpowiednio moje życie przestało kręcić się wokół jedzenia. ostatnio jest mi tak obojętne jak nie było już dawno... kiedy przychodzi pora posiłku, przygotowuję go, zjadam i zapominam... to dla mnie niewiarygodne, nie sądziłam że jeszcze kiedyś poczuję taki spokój.

widzę też że na dużo więcej aktywności mam siłę - chce mi się dbać o mieszkanie, chce mi się zdać jak najlepiej maturę, chce mi się grać na keyboardzie i robić to wszystko co kiedyś kochałam ale przez diety wszystko porzuciłam bo nie miałam na to siły i ochoty... to smutne, ale już tam nie wrócę. obiecałam sama sobie że dokończę to co zaczęłam i wygram z BED.

Do następnego! 

🖤🖤🖤

DOPISEK : 

jeśli chodzi o zmiany jakie wprowadziłam od początku marca to : jem tak żeby nie chodzić głodna. proste ale BARDZO ważne. mimo że jem zdecydowanie więcej niż kilka miesięcy temu to nadal łapię się na tym że zjem 2 kromki chleba zamiast 3 bo "to już za dużo" - teraz kiedy jestem głodna na 3 kromki, to jem 3 kromki i tyle! staram się wykorzenić raz na zawsze swoje uprzedzenia odnośnie wielkości porcji. kto normalny się nad tym zastanawia? nikt kto jest zdrowy nie chodzi niedojedzony tylko dlatego że 3 kromki to za duża porcja dla kobiety... taka postawa prowadzi u mnie prosto do napadu. 

ta zmiana pomogła mi lepiej odczytywać i słuchać sygnałów ciała - kolejny raz widzę, że to, że rano moje ciało domaga się większej ilości kalorii, nie oznacza że do wieczora będę zachowywać się jak odkurzacz, zjem tyle ile potrzebuję i stracę zainteresowanie jedzeniem... to bardzo ważny punkt. 

nauczyłam się też rozumieć co to znaczy być sytym, pomógł mi w tym artykuł który Wam tutaj podlinkuję, zgadzam się z nim w 100% 🙂 KLIK